این اسکراب پزشکی مردانه از دوران باستان وجود داشته است، اما استفاده از آن در زمینه پزشکی به ریشه های پزشکی باز می گردد.
اول از همه، پوشیدن این کت و شلوار نه تنها در برابر پاشیده شدن (مایعات آلی، مواد مخدر و غیره) محافظت می کند، بلکه خطر آلودگی را نیز کاهش می دهد. حتی اگر کادر پزشکی روپوش بپوشند، بیماران از این اقدام پیشگیرانه بهره مند می شوند.
در ابتدا، زنان تنها کسانی بودند که می‌توانستند به بیماران بستری در بیمارستان مراقبت کنند و این عمل به سرعت بر راهبه‌ها تأثیر گذاشت. سپس راهبه ها مواظب بودند که ردای بزرگی روی لباس خود بپوشند.
این محافظ سفید بود. در ادامه روپوش پزشکی بر اساس نیاز پرسنل پزشکی بریده شد اما رنگ سفید آن حفظ شد. این در واقع نمادی از بهداشت در نظر گرفته می شود.
علاوه بر این، رنگ سفید به راحتی تمیز می شود، زیرا می توان از مواد ضد عفونی کننده و شوینده های مختلف بدون تغییر رنگ لباس استفاده کرد.
جنگ جهانی اول خونین بود و پرسنل پزشکی که برای مداخله فراخوانده شده بودند اغلب آغشته به خون بودند. جراح مخصوصاً خود را آغشته شده دید و تقریباً شبیه یک قصاب بود.
شخصی (متاسفانه نام خود را در اسناد تاریخی فراموش کرده است) ایده درخشانی داشت و آن این بود که یک کت سبز با خون کم بیاورد. مطالعات بعدی نشان داده است که این سبز برای تسکین چشم جراحان طراحی شده است.
در حدود دهه 1960، فیلم هایی در مورد تظاهرات پزشکی ظاهر شد. به نظر می رسد که رنگ سفید جلوی دوربین خیره کننده و نامرتب است و کیفیت تصویر را از بین می برد.
این تولد ایده طراحی یک بلوز آبی بود. این ایده توسط بسیاری از متخصصان پذیرفته شده است، زیرا اتاق عمل معمولا در نور روشن غوطه ور است. بنابراین، اطمینان از آسایش ضروری است: پزشکان، متخصصین بیهوشی، پرستاران.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.