کفش فوتبال جورابی از دوام بیشتری نسبت به سایر انواع کفش های ورزشی برخوردار هستند.
بسیار مهم است که آنها هم در جلو و هم در پهلوها تقویت شوند، زیرا این نواحی پا به شدت به توپ برخورد می کنند که می تواند منجر به آسیب شود. علاوه بر این، کفش های فوتبال باید در برابر تغییرات ناگهانی جهت پا مقاومت کنند.
تاریخچه و تکامل چکمه ها به موازات خود فوتبال توسعه یافته است. اولین کفش ورزشی در تاریخ در سال 1526 ثبت شد. آنها متعلق به پادشاه هنری هشتم بودند، اما اطلاعات کمی در مورد آنها وجود دارد.
رونق بزرگ فوتبال در انگلستان در پایان قرن نوزدهم علت اولین کفش های فوتبال بود. آنها خیلی راحت نبودند، اما از انگشتان ورزشکاران به خوبی محافظت می کردند، زیرا آنها را با صفحات فولادی مخصوص می پوشاندند.
علاوه بر این، این چکمه ها مجهز به توری های بلند، میخ های گرد و درج های فلزی بودند که رویه را به زیره متصل می کردند. میانگین وزن اولین کفش های فوتبال به 500 گرم می رسید و وقتی خیس می شد به وزن 1 کیلوگرم می رسید.
بین سال های 1900 و 1940، اولین شرکت های تولید کننده کفش های ورزشی فوتبال ظاهر شدند. اینها گولا، هومل و والسپورت بودند. آنها شروع به تولید چکمه هایی با میخ های قابل تعویض کردند.
پس از جنگ جهانی دوم، عملکرد کفش های فوتبال و طراحی آنها به طور قابل توجهی بهبود یافت. پیشگامان آن روزها اسپانیایی ها بودند که به کفش هایی نیاز داشتند که به آنها قدرت انفجار بدهد، سرعت و تحرک خوبی را در طول بازی ارائه دهد.
آنها موفق به توسعه یک مدل چکمه سبک تر شدند.
با شروع از دهه 60، میتر، آسیکس و جوما سبک کفش را تغییر دادند، قد زیر مچ پا را کاهش دادند و در عین حال به بازیکنان آزادی حرکت و سرعت بیشتری دادند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.